30.7.11

Άλπεις του Γιώργου Λάνθιμου

Η ταινία Αλπεις του Γιώργου Λάνθιμου θα λάβει μέρος στο φεστιβάλ Βενετίας (31 Αυγούστου -10 Σεπτεμβρίου).

Οι "Άλπεις" θα μονομαχίσουν για το χρυσό λιοντάρι, με το Ρόμαν Πολάνσκι και την ταινία "Carnage", το Τζορτζ Κλούνεϊ με το "Idles of March" στο οποίο παίζει ο ίδιος και ο Ράιαν Γκόσλινγκ, το Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ με το "A dangerous method", το Γουίλιαμ Φρίντκιν με το "Killer Joe" με πρωταγωνιστή το Μάθιου Μακόναχι, τη Τζόντι Φόστερ, το Βίνγκο Μόρτενσεν, τη Κίρα Νάιτλι και το Τόμας Αλφρεντσον με το διαφημισμένο "Tinker tailor soldier spy" διασκευή του βιβλίου του Τζον Λε Καρέ και ηθοποιούς όπως ο Γκάρι Ολντμαν, ο Πίτερ Φερθ , ο Τομ Χάρντι και ο Τζον Χερτ.


Η υπόθεση των Άλπεων: Μια νοσοκόμα, ένας τραυματιοφορέας, μια αθλήτρια ρυθμικής γυμναστικής και ο προπονητής της έχουν δημιουργήσει μια ομάδα. Αντικαθιστούν νεκρούς ανθρώπους. Προσλαμβάνονται από τους φίλους και τους συγγενείς των νεκρών. Η ομάδα ονομάζεται Άλπεις και ο αρχηγός της, ο τραυματιοφορέας, ονομάζεται Mont Blanc. Τα μέλη της ομάδας είναι υποχρεωμένα να λειτουργούν σύφωνα με κάποιους κανόνες που έχει ορίσει ο αρχηγός. Η νοσοκόμα δεν υπακούει αυτούς τους κανόνες.

Πρεμιέρα στις Ελληνικές αίθουσες στις 27 Οκτωβρίου. Το καστ απαρτίζουν οι Αριάν Λαμπέντ, Αγγελική Παπούλια και Άρης Σερβετάλης, ενώ το σενάριο συνυπογράφουν οι Ευθύμης Φιλίππου και Γιώργος Λάνθιμος.



Πηγή

26.7.11

Ριχάρδος Γ΄... κάτοχος όσκαρ στην Επίδαυρο

Ο Κέβιν Σπέισι, πρωταγωνιστής της έξοχης ταινίας των πέντε Όσκαρ «American Beauty» (1999, ερμηνεύει το ρόλο του Ριχάρδου Γ' στην Επίδαυρο.

Ο Σαμ Μέντεζ,(επίσης κάτοχος Όσκαρ), επιστρέφει στο θέατρο για να σκηνοθετήσει τον παγκοσμίου φήμης Αμερικανό ηθοποιό Κέβιν Σπέισι, στον ομώνυμο ρόλο.

Για πρώτη φορά στα χρονικά του φεστιβάλ, το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου φιλοξενεί επί τρεις συνεχόμενες βραδιές και όχι δύο όπως συνήθως.

Οι ουρές που σχηματίστηκαν για την προπώληση του Ριχάρδου Γ΄του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, μπορούν να συγκριθούν μόνο με εκείνες για τη «Νόρμα» και τη «Μήδεια» με την Μαρία Κάλλας τη δεκαετία του ’60.

30.000 θεατές υπολογίζεται ότι θα δουν την τρίωρη αυτή υπερπαραγωγή, η οποία, στη συνέχεια, θα ταξιδέψει από το Σίδνεϊ μέχρι το Χονγκ Κονγκ.

29, 30 και 31 Ιουλίου, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.

Update 1/8/2011

Μεγάλη επιτυχία είχε τελικά η παράσταση. 27.000 θεατές χειροκρότησαν όρθιοι το Κέβιν Σπέισι, στο κοίλον της Επιδαύρου ως "Ριχάρδο Γ΄" στην παραγωγή "The Bridge Project".

Ηταν μία από τις καλύτερες παραστάσεις που έχω δώσει στη ζωή μου, δήλωσε ο γνωστός ηθοποιός. Ένας υπέροχος καλλιτέχνης σε μια σπουδαία ερμηνεία της καριέρας του.

Ένας ηθοποιός με σπάνια σοβαρότητα, ήρθε για να παίξει στην Επίδαυρο και αυτό έκανε. Δεν ήθελε φωτογραφίες, χαμόγελα, πόζες, αυτόγραφα. Δεν είχε δικό του καμαρίνι, έφευγε αμέσως μετά τη λήξη της παράστασης, αποφεύγοντας τα αδιάκριτα βλέμματα.

25.7.11

Πιπίνα η πάπια

Πιπίνα έλεγαν τη λευκή πάπια με το γκρίζο φτερό. Η Πιπίνα ζούσε στη λιμνούλα που βρίσκεται μέσα στον Εθνικό κήπο, μαζί με τις άλλες πάπιες δυο κύκνους και μια οικογένεια χήνες, κολυμπούσε χαρούμενη στα γαλάζια νερά τις λιμνούλας.

Άνθρωποι κυρίως παιδάκια ερχόντουσαν και τάιζαν τις πάπιες και τα άλλα πτηνά. Ψίχουλα, σουσάμι από κουλούρια ήταν το κυρίως μενού. Μόλις έφταναν οι άνθρωποι όλη η παρέα των πουλερικών έφευγαν φοβισμένα στην άλλη πλευρά τις λιμνούλας και μόλις έβλεπαν τη τροφή δειλά δειλά πλησίαζαν και τσιμπούσαν τα ψιχουλάκια. Οι άνθρωποι φάνταζαν τεράστιοι στα μάτια μιας πάπιας και η μορφή τους ήταν αλλόκοτη, προκαλούσε φόβο.

Η Πιπίνα ξεπέρασε γρήγορα το φόβο της κι έτσι όταν πλησίαζαν άνθρωποι ενώ οι άλλες πάπιες έτρεχαν να κρυφτούν, η Πιπίνα έβγαινε μπροστά φτερούγιζε χαρούμενα και τραγουδούσε, πα πα πα πι, πι πα πα πι πι πι πι. Τα παιδιά γελούσαν και οι γονείς ήταν χαρούμενοι, γιατί τα παιδιά τους έμοιαζαν ευτυχισμένα. Έτσι η Πιπίνα έτρωγε τη μερίδα του λέοντος από τα ψίχουλα και μέρα με τη μέρα έβρισκε νέους τρόπους να διασκεδάζει μικρούς και μεγάλους, έμοιαζε να χορεύει μέσα στο νερό της λιμνούλας.

Τα καμώματα της πάπιας σύντομα έγιναν γνωστά σε πολύ κόσμο και η λιμνούλα με τις πάπιες μάζευε εκατοντάδες οικογένειες κάθε μέρα, ειδικά τις Κυριακές γινόταν σωστό πανηγύρι. Μέχρι και μικροπωλητές το πήραν χαμπάρι και πουλούσαν τροφή για τις πάπιες μα και μαλί τις γριάς, παγωτά, ξηρούς καρπούς, παιχνίδια, λούνα παρκ θύμιζε, η περιοχή της λιμνούλας.

Οι άλλες πάπιες οι δύο κύκνοι, ο χήνος η χήνα και τα τέσσερα χηνόπουλα, άρχισαν να δυσανασχετούν με τα καμώματα της Πιπίνας. Από τη μία ζήλευαν γιατί η Πιπίνα έτρωγε πολύ περισσότερο φαγητό μα και γιατί μονοπωλούσε το ενδιαφέρον των παιδιών. Μα από την άλλη δεν μπορούσαν να τιθασεύσουν το φόβο τους, από ένστιχτο μόλις έβλεπαν αυτά τα μεγάλα τερατόμορφα πλάσματα που ονομάζονται άνθρωποι, έτρεχαν να κρυφτούν. Αυτός ο φόβος είχε αποτυπωθεί στα γονίδια τους και όταν το είδος τους ζούσε ελεύθερο στη φύση τα βοηθούσε να επιζούν και να πολλαπλασιάζονται.

Έτσι λοιπόν περνούσαν οι μέρες με την Πιπίνα να είναι το αστέρι του κήπου και να προσελκύει τον κόσμο στη λιμνούλα. Ώσπου μια μέρα μετά το σούρουπο δυο μελαψοί άνδρες πλησίασαν τη λίμνη, η Πιπίνα άρχισε να τους κάνει παιχνίδια, "πα πα πα" έκανε ο ένας και άπλωσε το χέρι του. Η Πιπίνα πλησίασε νομίζοντας πως έχει τροφή και ήθελε να φάει από το χέρι του, αυτός την άρπαξε, με μια κίνηση της έσπασε το λαιμό και την έριξε σε ένα σάκο που κρατούσε.

Επιτέλους θα φάμε Σουμπαχάν είπε ο ένας άνδρας στον άλλο, πάμε στο εγκαταλελειμμένο σπίτι που κοιμόμαστε να την ψήσουμε..... Είχανε τρεις μέρες να βάλουν κάτι στο στόμα τους πεινούσαν.



Αφιερωμένο στο μετανάστη που είχα δει πριν από χρόνια στο Άλσος της Νέας Φιλαδέλφιας να σπάει το λαιμό μιας πάπιας και να τη βάζει σε μια νάυλον σακκούλα, μετά άρχισε να τρέχει. Μπορεί να αγαπάω τα ζώα μα αγαπώ και τους ανθρώπους και ξέρω τι σημαίνει να πεινάς.

14.7.11

Το όνειρο (Φλας από το μέλλον)

Ένα παράξενο όνειρο είδα σήμερα. Σπάνια θυμάμαι τα όνειρα που βλέπω κι αν τα θυμηθώ τα ξεχνώ σε πολύ λίγο χρόνο. Γι αυτό και έγραψα αμέσως όλες τις λεπτομέρειες πριν ξεχαστούν.

Ήμουν σε ένα καράβι είχε θαλασσοταραχή. Ένας άνδρας γύρω στα 40 ήταν σκυμμένος στη κουπαστή, ίσως να είχε πάθει ναυτία. Ένα μεγάλο κύμα τράνταξε δυνατά το καράβι, ο άνδρας εξαφανίστηκε. Φωνές ακουγόταν από το κάτω κατάστρωμα, είχαν δει τον άνθρωπο να πέφτει. Το πλοίο έκανε κράτει τις μηχανές, μετά έκανε πίσω, προβολείς χτένιζαν το νερό μα ο άνδρας ήταν άφαντος, τον κατάπιε η θάλασσα.

Στο σαλόνι κατάλαβα πως ο άνδρας, Φώτη τον έλεγαν, ταξίδευε με τη γυναίκα και τα τρία παιδιά του. Λίγα λεπτά αργότερα οι έφοροι και οι ασφαλίτες του πλοίου είχαν βάλει τη νεαρή γυναίκα σε ένα απόμερο τραπέζι και την ανέκριναν. Το είχατε σχεδιάσει έ! αυτοκτονία για να γλυτώσετε το φόρο εισοδήματος και ζωής. Νομίζεις πως θα γλυτώσεις κυρά μου, φώναζε ο ένας με απειλητική φωνή. Τώρα θα σου βάλουμε εκτός από το φόρο κηδείας, φόρο εθελούσιας αυτοκτονίας και φόρο κληρονομίας. Ένας επιβάτης έκανε να διαμαρτυρηθεί, αφήστε τη γυναίκα στο πόνο της, ψέλλισε, αμέσως ο ένας έφορος πήγε προς το μέρος του, ταυτότητα, γρύλισε φόρο ταξιδιού πλήρωσες, που είναι η απόδειξη, την έδειξε και απομακρύνθηκε ντροπιασμένος.

Μετά πήραν σειρά τα παιδιά, εσείς τα ξέρατε τα χαΐρια του πατέρα σας, σίγουρα το ξέρατε λαμόγια, πότε επιτέλους θα αποκτήσετε φορολογική συνείδηση.

Τί περιουσία αφήνει ο μακαρίτης, ρώτησαν αφού έφεραν και τη μάνα. Δύο μικρά διαμερίσματα, ένα στη πόλη και ένα στο Πόρτο Ράφτη. Αξίας; Κάπου 200.000 και τα δυο. Μάλιστα ο φόρος κληρονομιάς είναι 250% άρα παίρνουμε τα σπίτια και μας δίνετε άλλες 300. Μα δεν έχουμε ψιθύρισε η δύσμοιρη μάνα. Πόσο είναι τα δυο μεγάλα παιδιά; 12 και 10 ετών. Ωραία από πέντε χρόνια κοινωνική εργασία το καθένα.

Δε θυμάμαι παραπάνω πρέπει να ξύπνησα θα ήταν 8 η ώρα, στις 8.35 το κουδούνι της πόρτας χτυπούσε επίμονα. Ποιός; ρώτησα. Από το ΙΔ δημόσιο ταμείο, μου απάντησαν, ήρθαμε για κατάσχεση!


Ο πίνακας είναι του Ελ Γκρέκο.

7.7.11

Μια του κλέφτη δυο του κλέφτη τρεις του κλέφτη, πότε επιτέλους θα έρθει και η σειρά μας!

Η τέχνη μπορεί να μην έχει όρια όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, όμως αφού είναι έργο ανθρώπου, καθρεφτίζει τις έγνοιες και τα προβλήματα του καλλιτέχνη, τα βιώματα και τους προβληματισμούς του.


Σαλβαντόρ Νταλί

Βέβαια εξαίρεση αποτελούν τα καλλιτεχνικά δημιουργήματα της φύσης. Η φύση είναι τέλεια και τα έργα της αντικατοπτρίζουν την τελειότητα αυτή.




Ο κόσμος-η κοινωνία που ζούμε, το τελευταίο καιρό έχει πάρει το κατήφορο, κοντεύει να πιάσει πάτο. Πάντα υπήρχαν προβλήματα, πάντα ο νόμος του ισχυρού (νόμος της ζούγκλας) βρισκόταν πάντα ένα σκαλοπάτι πάνω από τους επίσημους νόμους.




Εγκληματικότητα, καταστροφή της φύσης, με αποτέλεσμα σοβαρά κλιματικά προβλήματα και φυσικές καταστροφές. Αδικίες και ανισότητες που έχουν αποτέλεσμα την ατιμωρησία ατόμων που έχουν κάνει φοβερά εγκλήματα ενάντια στην κοινωνία.

Όμως τίποτα από όλα αυτά δεν έφερε γενική αγανάκτηση, ο κόσμος δεν ξεσηκώθηκε ενάντια στην αδικία, τη φυσική καταστροφή, την εγκληματικότητα. Μόλις όμως πείραξαν το πορτοφόλι του, επανάσταση... Και πάλι όχι μαζική, όσους τα οικονομικά μέτρα δεν τους επηρέασαν άμεσα, κάνουν ακόμα την πάπια.

Νταλί


Μήπως όμως το πρόβλημα είναι πως το σημαντικότερο αγαθό των ανθρώπων είναι το χρήμα. Η ύλη υπερισχύει του πνεύματος. Ένας θεός υπεράνω θρησκειών, φυλετικών διαφορών οικογενειακών αξιών. Η λατρεία του Μαμωνά υπεράνω όλων.


Οι πίνακες είναι του Salvador Dali