28.11.10

Μίλτος Σαχτούρης




Τα Χελιδόνια
μου

Δε σας γνωρίζω ἐφέτος
καημένα χελιδόνια μου
πετάτε αραγε όπως άλλοτε
ή μήπως σε ρόδες πάνω να κυλάτε

όμως το μάτι σας γιατί ετσι μεγάλωσε
τεράστιο
τεράστιο και πορφυρὸ

μονάχα ο οὐρανὸς σας έχει ἀπομείνει
μα να 'ναι γιὰ σας τώρα Ουρανός;


Οι Απομείναντες

Όμως υπάρχουν ἀκόμα
λίγοι άνθρωποι
που δεν είναι κόλαση
η ζωή τους

υπάρχει το μικρὸ πουλὶ ο κιτρινολαίμης
η Fraülein Ramser
και πάντοτε του ήλιου οι απομείναντες
οι ερωτευμένοι με ήλιο ή με φεγγάρι

ψάξε καλὰ
βρές τους, Ποιητή!
κατάγραψέ τους προσεχτικὰ
γιατί όσο παν και λιγοστεύουν ... λιγοστεύουν



Λίγα λόγια για τον ποιητή


Ο Μίλτος Σαχτούρης είναι ένας απο τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Έλληνες ποιητές. Γιος του δικαστικού Δημητρίου Σαχτούρη και της Αγγελική Παπαδήμα. Γόνος της μεγάλης Υδραϊκής οικογένειας των Σαχτούρηδων, εγγονός του αξιωματικού του πολεμικού ναυτικού Μιλτιάδη Σαχτούρη και δισέγγονος του ναυμάχου του '21 Γιώργη Σαχτούρη.

Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η πρώτη του δημοσίευση με το ψευδώνυμο Mίλτος Xρυσάνθης, ένα διήγημα στο περιοδικό Εβδομάδα. Στα τελευταία χρόνια της κατοχής 1944 αν και βρισκόταν στο τέταρτο έτος της Νομικής, έκαψε τα βιβλία που διάβαζε, αποφασισμένος να επιδοθεί αποκλειστικά στην ποίηση.

Στενός φίλος του Οδυσσέα Ελύτη και του Νίκου Εγγονόπουλου. Ύστερα από παρότρυνση του Ελύτη βρήκε το θάρρος και κυκλοφόρησε τη πρώτη του ποιητική συλλογή "Η Λησμονημένη". Τα πρώτα του ποιήματα κατακρίθηκαν απο την γενιά του '30 (Άλκη Θρύλο, Παλαιολόγο, Αιμίλιο Χουρμούζιο).

Απεβίωσε πάμφτωχος στις 29 Μαρτίου 2005 στην Αθήνα και τάφηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη.

25.11.10

Τέρμα στο κυνήγι μαγισών εναντίoν του facebook

Μετά από τους αλαλαγμούς των βαρβάρων, τις κραυγές που έβγαζαν οι διάφορες Τριανταφυλλοπούλες και λοιπές τηλεοπτικές η μή δημοσιογραφίδες, του τύπου "το ροκ είναι είναι η μουσική του διαβόλου που διαφθείρει τη νεολαία" ή " η γη είναι επίπεδη και μόνο οι ανόητοι πιστεύουν πως είναι στρογγυλή", ακόμα ίσως "στα μπεν- μιξ τα μπάνια εκπορνεύονται οι κόρες μας".

Όλοι αυτοί παρουσίαζαν τα site κοινωνικής δικτύωσης και κυρίως το facebook σαν το πιο επικίνδυνο κομμάτι του internet. Και τι δεν έλεγαν "άνδρο παιδόφιλων", με άλλους νομίζεται ότι μιλάτε και άλλοι είναι στην πραγματικότητα, χάσιμο χρόνου, επιβλαβή ασχολία κτλ.

Με την ίδια λογική αφού οι δράκοι δρουν κυρίως σε πάρκα να λέμε πως τα πάρκα είναι επικίνδυνα και να τα καταργήσουμε. Πριν από χρόνια σε ένα βραδινό περίπατο με τη φίλη μου στο Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας άκουσα ένα θόρυβο σε ένα δένδρο, νομίζοντας πως είναι κάποιο νυχτοπούλι κούνησα το δένδρο για να το εντοπίσω, τότε έπεσε από το δένδρο ένας ματάκιας με κατεβασμένο παντελόνι. Φαντάζεστε να άρχιζα να υποστηρίζω πως τα δένδρα είναι επικίνδυνα και επιβλαβή γιατί παράγουν ανώμαλους;

Παραδείγματος χάριν αυτό το άρθρο της Σημερινής


Οι δημοσιογραφικοί κυρίως οργανισμοί και κυρίως τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων αναπαρήγαγαν όλες αυτές της κοντόφθαλμες αερολογίες. Τώρα άλλαξαν τροπάριο και εμφανίστηκαν άρθρα θετικά ως προς την κοινωνική δικτύωση στο διαδίκτυο. Υποστηρίζουν τα παρακάτω:

Τα social media προσφέρουν ευκαιρίες για νέους τρόπους έκφρασης της φιλίας και της οικειότητας και δεν υποκαθιστούν τις διαπροσωπικές επαφές των ανθρώπων.
Τα κοινωνικά δίκτυα συσφίγγουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και δεν τους αποξενώνουν, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατη έρευνα Αμερικανικού Πανεπιστημίου.




"Το facebook μας φέρνει κοντά" Ελευθεροτυπία

"Το facebook δεν είναι τόσο απρόσωπο" Καθημερινή

"Το Facebook ενισχύει τους κοινωνικούς δεσμούς" Ναυτεμπορική

11.11.10

Το μήνυμα


Εκλογές, δημοτικές και περιφερειακές, άκρως πολιτικές αυτή τη φορά. Οι υποψήφιοι λίγη σημασία είχαν και έχουν, γιατί υπάρχει και 2ος γύρος. Τα κόμματα τους καπέλωσαν όλους.

Κοινό χαρακτηριστικό για όλες τις παρατάξεις είναι πως όλες νίκησαν και όλες έλαβαν μηνύματα. Τώρα τι μηνύματα είναι αυτά και πως τα έχει αντιληφθεί ο καθένας είναι άλλη υπόθεση. Το μόνο πραγματικό μήνυμα που έδωσαν οι νεότεροι κυρίως γιατί όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε πιο σκληρόπετσοι και συνηθίζουμε το να μας πατάνε (το λέω ευγενικά), είναι η αποχή. Δε θέλουμε να συμμετέχουμε σε αυτή τη κωμωδία που ονομάζουν δειμοκρατία.

Στην αρχαία Αθήνα θα σας είχαν εξορίσει, εξοστρακίσει. Συκοφάντες, κλέφτες, δειλοί, ψεύτες, κακοποιά στοιχεία οργανωμένα σε συμμορίες θέλετε να μας κυβερνήσετε ή το κάνετε ήδη.

Είχα υποτιμήσει τους συμπατριώτες μου μα τελικά ένα ποσοστό 45% έστω και αργά ξύπνησε και δεν συμμετέχει στο παιχνίδι τους, δε μασάει τον ταραμά τους. Αν φτάσει το 75-80% υπάρχει και περίπτωση να βγούμε από το λαβύρινθο που μας έχουν κλείσει και στο βάθος να δούμε την έξοδο.

Όποιος σέβεται τη ψήφο του τη ρίχνει στη κάλπη της φωτογραφίας για να πιάσει τόπο.

Πάρτε λοιπόν το μήνυμα και βάλτε το καλά στο μυαλό σας ξυπνάμε. Το νου σας ρεμάλια το τέλος σας πλησιάζει.


image

1.11.10

Ένα τραγούδι με ιστορία ... για την ιστορία

Ο Μιχάλης Μπουρμπούλης έγραψε τους στίχους

Θα με δικάσει ο κούκος και τ' αηδόνι
Μα στην Αγιάσο σταυρουδάκι μου χρυσό
Τις νύχτες που θα πέφτει άσπρο χιόνι
Οι Τσέτες θα κρεμάνε το Χριστό

Στον ουρανό που κάναμε ταβάνι
Δε βλέπουμε τις νύχτες ξαστεριά
Κουρσάροι, Φράγκοι, Βενετσιάνοι
Μας πούλησαν για γρόσια και φλουριά

Στην Τροία μεγαλώνουνε τα στάχυα
Και στην Αγιάσο σε μιαν έρμη εκκλησιά
Ζωγράφισε ο Θεόφιλος με αίμα
Το χάρο να φοράει θαλασσιά...

Ο Δημήτρης Λάγιος έγραψε τη μουσική.

Πρώτη το ερμήνευσε η Σωτηρία Μπέλλου στο δίσκο "Ο Άη λαός" το 1983.

update 12/12/2011
Δυστυχώς η κατάπτυστη πολιτική των δισκογραφικών εταιριών δε μας αφήνει να απολαύσουμε το τραγούδι γιατί η αγαπητή Σωτηρία Μπέλλου από τον άδη θα χάσει τα οικονομικά οφέλη από τη δουλειά της ...... ξεφτίλα !




Η Μάρθα Φριτζίλα το κυκλοφόρησε στα τέλη του 2009 στο δίσκο με τον τίτλο "Δύο νύχτες στα Μέγαρα".

Ακούστε και τη ζωντανή ηχογράφηση από τις παραστάσεις της στο Άιθριο των Μουσών του Μεγάρου Μουσικής το καλοκαίρι του 2009.