3 Φεβρουαρίου, σαν σήμερα πριν από 180 χρόνια η Ελλάδα διακήρυξε την ανεξαρτησία της.
Τα αρπακτικά
Πέρασαν τόσα χρόνια μα οι Έλληνες είναι ακόμα σκλαβωμένοι, όχι στους Τούρκους μα στους "ανώνυμους" δανειστές της χώρας. Εμείς τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας θα πρέπει να δουλεύουμε για να ξεχρεώσουμε αυτά που εν γνώση μας μοιράστηκαν κάποιοι από εμάς, μια μικρή μειοψηφία που τώρα κάνει την πάπια. Λες και το "μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται" είναι ιερός νόμος που για κανένα λόγο δεν μπορεί να παραβιαστεί.
Είναι αυτοί που αν φωνάξεις κύριε πρόεδρε, στο λόμπυ κάποιου ακριβού ξενοδοχείου ή στη σάλα κάποιου εστιατορίου πολυτελείας, θα ψαρώσουν και θα γυρίσουν. Πρόεδροι κατά καιρούς οργανισμών, επιτροπών κτλ. Ίσως να ήταν και κάποια τετραετία βουλευτές αν και οι περισσότεροι δεν έχουν καν καταφέρει να εκλεγούν, όσο και να προσπάθησαν. Είναι όμως καλά γαντζωμένοι στα κομματικά γρανάζια, έχουν σκαρφαλώσει με κόπο, έχουν φιλήσει κατουρημένες ποδιές για να τα καταφέρουν και τώρα νιώθουν σίγουροι πως δεν μπορεί να τους αγγίξει κανείς. Τέτοιους έχουν και τα δύο μεγάλα κόμματα.
Αν κάνει κάποιος το λάθος και ονοματίσει έναν από δαύτους, θα του πουν, αν έχεις στοιχεία πήγαινε στον εισαγγελέα. Έτσι γίνεται στις ευνομούμενες δημοκρατίες. Κορόιδα είναι να αφήσουν αποδείξεις. Τι και αν η υπηρεσία που προΐστανται πλήρωσε για κάτι που κοστίζει 1.000 - 500.000, πήραν τιμολόγιο για 500.000 πλήρωσαν και το φ.π.α και όλα μέλι - γάλα.
Τέλος πάντων, από αυτούς να καλύψετε το έλλειμμα κύριοι κυβερνώντες, εμείς δεν έχουμε άλλα.
Τα έντομα
Όλη η χώρα ασχολείται με το υποτιθέμενο διαζύγιο μιας παρουσιάστριας πρωινάδικου, ο πρόεδρος της δημοκρατίας ανανεώνει την θητεία του, οι αγρότες με τα μπλόκα τους έχουν παραλύσει τις συγκοινωνίες, το νεοκλασικό απέναντι από το σπίτι μου έχει χάσει ένα μεγάλο μέρος της γοητείας του, οι δύο αιωνόβιοι φοίνικες που στόλιζαν την πρόσοψη του σπιτιού και το έκαναν να μοιάζει με αρχοντικό στις Μπαχάμες, δεν υπάρχουν πια. Μάλιστα σιγά σιγά όλοι οι φοίνικες στη γειτονιά χάνονται ο ένας μετά τον άλλο. Μόνο ένα μέρος του κορμού μένει και αν δεν αφαιρεθεί και καταστραφεί δε θα μείνει φοίνικας στη χώρα.
Ένα σκαθάρι τρώει τους φοίνικες κύριοι υπεύθυνοι, ενεργήστε υπάρχουν λύσεις. Μόνο μη προσπαθήσετε να βγάλετε και από το σκαθάρι ξύγκι, δουλειά χρειάζεται όχι λεφτά.
4 σχόλια:
Υπάρχουν σοβαρά θέματα που αντιμετωπίζουμε φίλε..
Δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με έντομα και δέντρα.
Τα θέματα αισθητικής δεν ήταν ποτέ στην ατζέντα.
Άλλωστε σε λίγο καιρό θα τα χρειαστούμε τα σκαθάρια. Έχουν πρωτεϊνες.
:))
Δεν το είχα σκεφτεί έτσι όταν έλεγα για ξύγκι, είναι και κόκκινα τα σκαθάρια θα μοιάζουν με καραβίδες:-))
Είναι και τσικνοπέμπτη, οπότε καταλαβαίνεις τι μπορεί να πάθουν τα καημένα τα σκαθάρια με το συνειρμό του ξυγκιού τους, από τις οικονομικά ασθενείς ομάδες.
:))))))
να βαλουμε και καμια συνταγη για καραβιδες λες?........ ετσι για να υπαρχει ...... που ξερεις :Ρ
θλιβερο οντως το διαβασα και στο αλλο μπλοκ
καλημερα
Δημοσίευση σχολίου