21.4.09

Τρεις πίνακες διηγούνται μια ιστορία


Κουράστηκε να διαβάζει όλη την ημέρα ο Κοκκιμύδης ένοιωθε το μυαλό του να βουίζει
Οι μέρες των εξετάσεων πλησίαζαν, εδώ και μιά εβδομάδα διάβαζε από το πρωί μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα δέν άντεχε άλλο.
Πρέπει να πάω μια βόλτα με το ποδήλατο να πάρω λίγο καθαρό αέρα, ίσως να φτάσω μέχρι τη θάλασσα, σκέφτηκε.
Το ποδήλατο αυτό του το είχε αγοράσει ο νονός του ο Τσαμπίκος όταν ήταν 14ων χρονών.
Οι γονείς του Κοκκιμύδη ήταν φτωχοί και δεν μπορούσαν να του αγοράσουν ποδήλατο, ζήλευε τα άλλα παιδιά που αλώνιζαν τα στενά σοκάκια του κάστρου με τα ποδήλατα τους.
Έτσι η χαρά του ήταν απερίγραπτη όταν στα 14α γενέθλια του είδε το πελώριο ποδήλατο στο κατώφλι του σπιτιού να τον περιμένει να το καβαλήσει.


Ανέβηκε στο ποδήλατο και πήρε τον κατήφορο που οδηγούσε στο παλιό λιμανάκι.
Κάποτε ήταν στέκι πειρατών το μικρό αυτό λιμανάκι, την εποχή που κτίστηκε το κάστρο.
Βερβερίνοι, Σαρακηνοί, ακόμα και Έλληνες Μανιάτες πειρατές λεηλατούσαν το βιός των κατοίκων και πουλούσαν τα παιδιά τους στα σκλαβοπάζαρα της Αραπιάς.
Ιππότες του Αγ. Ιωάννη κατέλαβαν μια μέρα το νησί, κυνήγησαν τους πειρατές και έκτισαν το κάστρο, για να νιώθουν οι άνθρωποι ασφαλείς. Έφτιαξαν και ένα παλάτι μέσα στο κάστρο για να μένει ο κυβερνήτης του νησιού που είχε τον τίτλο Μέγας Μάγιστρος.
Έτσι το μικρό λιμανάκι ξεχάστηκε όλα τα πλεούμενα πήγαιναν στο καινούριο λιμάνι, η προβλήτα σάπισε με τα χρόνια, καλαμιές φούντωσαν και σκέπασαν το δρόμο.
Μόνο ο μικρός Κοκκιμύδης που ήξερε ένα μονοπάτι ερχόταν με το ποδήλατο του, καθόταν στην άκρη του μώλου με τα πόδια μέσα στο νερό. Άκουγε τον αέρα που περνώντας μέσα από τις φυλλωσιές νόμιζε ότι έφερνε τους ήχους του παρελθόντος, τις άγριες φωνές των Σαρακηνών, τις τρομαγμένες φωνές των ψαράδων που έτρεχαν να κρυφτούν και τον καλπασμό των αλόγων των Ιπποτών ανακατεμένο με τον μεταλλικό ήχο από τις αστραφτερές τους πανοπλίες.

Τα ονόματα τα δανείστηκα από τους δύο παλιούς πελάτες που είχα στο σμαραγδένιο νησί και όποτε έβλεπα τα ονόματα τους στα τιμολόγια χαμογελούσα.
Τους πίνακες που είναι έργα Ρώσων ζωγράφων τους βρήκα εδώ

6 σχόλια:

vague είπε...

Τι ωραία η ιδέα σου!
Το κείμενο είναι πολύ όμορφο και ταιριαστό με το ύφος των πινάκων. Σαν ταξίδι μέσα από παραμύθι μιας άλλης εποχής.
Τι θα απογίνει ο ήρωας; Δεν θα συνεχιστεί η ιστορία σου;

Γαλάτεια είπε...

Ομορφο!!!!!

Λουλούδι είπε...

Ωραια εδεσες τους πινακες με το κειμενο,το νησι που περιγραφεις ειναι η Ροδος?Καλη σου μερα.

m.blanco είπε...

Καλημέρα Λουλούδι.
Σωστά κατάλαβες είναι η Ρόδος.

@Γαλάτεια χαίρομαι που σου άρεσε.

m.blanco είπε...

Συνοδοιπόρε άρχισα να ψάχνω για τους τρεις πίνακες που θα αποτελέσουν τη συνέχεια, σύντομα θα μάθεις τι θα απογίνει ο ήρωας. Ευχαριστώ

KitsosMitsos είπε...

Πολύ καλή σύνδεση ιστορίας!